امت

دقیقا یادم نیست اوایل خوابم. آخرش اینجور بود که داشتم میرفتم با یه دوچرخه فونیکس قدیمی از تو یه محله قدیمی توی ایران خونه ی یکی از اقوام. همینجوری که داشتم میرفتم بالا یک بند کاموا بود که اون رو تعقیب میکردم. دم در خونه که رسیدم پدر یکی از اقوام خیلی نزدیک که خیلی فوت کرده اومد استقبالم از بالای کوچه. با همون عصا و قد کوتاه. بغلم کرد. در خونه باز شد رفت توی خونه. انگار زیرزمین بود. بعد من میدونستم اون مرده و واقعیت نداره اما وقتی رفتم توی خونه دیدم مادرم داره گریه میکنه. سریع رفتم پایین ببینم چی شده. دیدم مامانم یه بچه گربه رو بغل کرده که خیلی شبیه گربه ای هست که سال ها قبل یکسال توی خونمون نگه داری میکردیم. امت...

الان که بهار شده و دارم به سه چهار ماه گذشته نگاه میکنم میبینم که چطوری خودم رو با خیلی شزایط وقف دادم. سال نو میلادی رفتم برج ایفل. اینقدر شلوغ بود تا اومدم برگردم خونه شد چهار صبح. صبحش بیدار شدم رفتم مغازه برای خودم خرید کنم وقتی برگشتم بارون شدیدی زد و خیس شدم. رفتم توی اتاقم و لباسام رو عوض کردم. بعد از این اتفاق سه هفته کاملا مریض بودم. سرفه های خشک و نفس تنگی و تب شدید. تقریبا دو روزش فقط توی تخت موندم. به سختی خودم رو جمع کردم. همین اتفاق باعث شد یکم توی زندگیم تغییر ایجاد بشه. خیلی سعی کردم لبخند بزنم و مثبت تر باشم. حداقل همیشه اینطوری وانمود کنم چون هیچ راه دیگه ای نداشتم. یه مدت رفتم سر کار که تجربه ی جالبی نبود ولی در کل درس بزرگی شد برام اینجا. یه مدت بعد یه گروه درست کردیم تا بتونیم دوست پیدا کنیم و غذا و نوشیدینی بزاریم ادما رو بیاریم تو گروهمون. کلا یه تجربه ی جدیدی بودش این زمستون و به جرات میتونم بگم متفاوت ترین زمستون عمرم بوده تا به امروز به خاطر کارهایی که کردم. هنوز تنهام و ترجیح میدم با کسی وارد رابطه ای نشم و این اصلا برام ناراحت کننده نیست برعکس خیلی تسکین دهنده اس. بخوام فقط این زمستون رو با زمستون قبلم مقایسه کنم زمین تا اسمون فرق داره.با دوسال قبل هم فرق داره حتی با سه سال قبل. و این یعنی پیشرفت. امت...

به خاطر همه ی نفر دومی و چندمی بودن ها. به خاطر همه ی نادیده گرفته شدن ها. به خاطر همه ی بازی داده نشدن ها. به خاطر همه ی آدم حساب نکردن ها. به خاطر همه ی این بی معرفتی ها حقم رو از ابن دنیا میگیرم و اون کسانی که باهام موندن رو فقط نگه میدارم

امت...

کمتر کسی رو میشناسم دنبال خوشحال کردن بقیه باشه یا اونقدر خودخواه نباشه که بخواد حال خوب کسی رو اولویت خودش بزاره. این ادم ها معمولا حسود و خودخواه و پر از عقده هستن. این ها رو دیدید فقط سعی کنید تا جایی که میشه خوشحال باشید.

امت...